Ehiztariak eta Animalista: Egungo Eztabaidaren Analisi Objektiboa

Egungo giroan, ohikoa da ehiza zaleek jarduera honen aldeko interesa defendatzeko eztabaida ugariri aurre egin behar izatea. Kanpotik eta beharrezko ezagutzarik gabe ikusita, haien benetako helburuak eta naturaren aurrean duten jarrera gaizki ulertuak izan daitezke. Batez ere ehiza jardueraren historia eta ondarea ezagutzen ez dutenen eskuetan.

Ehizaren aurka kritika gehien egin duen taldeetako bat animalisten taldea da. Animalien eskubideak babestu eta tratu txarretatik babestu nahi dituztenak. Ehiztarien eta animalisten arteko gatazka neurri batean saihestezina da, baina animalisten aldetik ehizari egindako kritikek zentzurik ba al dute?

Erantzuna dirudien baino askoz konplexuagoa da. Ehizak eragin positiboa du biodibertsitatean, eta ehiztarien ekarpen ekonomikoa beharrezko inbertsioa izan da animalia espezie asko bizirik mantentzeko, kritikarientzat ironikoa dirudien arren. Eta jarraian, sakonago aztertuko da nola ehiza gaur egun beharrezkoa den eta bere aurkako salaketen aurrean defendatzen den.

Ehiza da haragia lortzeko modurik justuena eta osasuntsuena

Ehizaren aurka daudenen argudio nagusietako bat da jarduera hau ez dela beharrezkoa, iraganean geratu beharko lukeen jarduera rudimentarioa delako. Beste hitz batzuetan esanda, haragia kontsumitu nahi bada, supermerkatuan eros daiteke. Baina errealitatea da ehizako haragia dela lor daitekeen haragirik osasuntsuena eta justuena industriako haragiarekin alderatuta.

Ehiza eremuetan, animaliek lasaitasun erlatiboz eta askatasunean egiten dute bizimodua. Horrek esan nahi du basurde bat edo eperra aske bizi direla beren inguruneetan, ehiztariek eragindako estresik gabe. Gizakiak harrapariak dira, bai, baina ez dira bakarrak, beren habitaten orekaren parte dira.

Basoko espezie baten bizitza harraparietatik babestean, elikatzean eta ugaltzean datza. Aldiz, etxaldeetako animalia askoren bizitza, batez ere industria intentsibokoak, baldintza tamalgarrietan igarotzen da. Agian inoiz ez dute eguzkiaren argia ikusiko.

Horrela ikusita, zein da haragia lortzeko modurik etikoena? Gainera, ehizako haragia infiltrazio kimikorik gabea izan ohi da, eta kalitate handia du kontsumitzen duenaren dietarako.

Ehizak ez du guztientzako elikadura eredurik inposatu nahi

Ehizarekin gustura ez dagoen beste kolektibo bat beganoen eta begetarianoen kolektiboa da. Batzuek argudiatuko dute haragi mota guztien kontsumoa ez dela etikoa eta animalien krudelkeriaren erakusgarria dela.

Hala ere, haragia kontsumitzen duen edonor ados egongo da hau bere elikadura ereduaren parte dela, gizakiaren beraren bilakaerak bultzatutakoa. Hala ere, animalietatik ez elikatzeko jarrera erabat errespetagarria da. Pertsona bakoitzak du autonomia elikatzeko moduaren gainean.

Kasu honetan, horixe da azpimarratu nahi dena. Bakoitzak zuzentzat jotzen duenarekin bat datozen elikagaiak jan beharko lituzke. Ez dago ondo bata edo bestea satanizatzea, edo etikarik ez izateaz besteak akusatzeko argudio gisa erabiltzea.

Ehiza jasangarritasunean eta orekan oinarritzen da

Ehiztari batek ez du natura eraso eta kaltetu nahi ondorioak neurtu gabe. Aitzitik, gaur egungo ehiza jasangarria izateko diseinatutako jarduera da, faunaren eta ingurumenaren arteko oreka mantentzeko. Giza beharren eta animalia populazioen kontrolaren arteko oreka mantentzea bilatzen da.

Are gehiago, bestela behar den arretarekin kontuan hartuko ez liratekeen espezieak edo ekosistemak epe luzera zaintzea du helburu. Ehiza modernoan baliabide naturalen erabilera arduratsua eta aprobetxamendu etikoa sustatzen da.

Adibidez, ehiza jasangarriak animalia populazioen gehiegizko ustiapena debekatzen du eta behar bezala kudeatzen ditu epe luzera bizirautea bermatzeko. Era berean, ehiza jasangarria modu kontrolatuan edo selektiboan egiten da, eta ehizatutako animaliak ahalik eta gehien aprobetxatzen ditu.

Haien haragia, larrua eta haietatik eratorritako produktuak erabiltzea ohikoa da alferrik galdu ez daitezen; ehiza metodo humanitarioak sustatzea bezala, non ehizatutako espezien beharrezkoa ez den sufrimendua minimizatzea bilatzen den.

Ehiza beharrezkoa da animalia populazioak kontrolatzeko

Animalista batek ere ehizaren aurkako argudio gisa erabil dezake ekintza hutsal bat dela eta ehiztariaren gogobetetzerako baino ez duela balio, baina ez da horrela. Ehiztari bat bada jarduera horrekiko eta berarentzako onurekiko duen maitasunagatik, baina agerikotik haratago aztertzen bada, ehizak animalia populazioak kontrolatzen laguntzen du.

Ehiza jarduera debekatu den parke nazionalak eta debekatu ez direnak alderatzea besterik ez dago. Lehenetan, basurdeak edo oreinak bezalako animalien populazioak bizi diren inguruneak jasan dezakeena baino gehiago hazi dira. Horrek elikagaietarako sarbidea zailtzen du, gaixotasunak sustatzen ditu eta laborantzei edo etxaldeei kalteak eragiten dizkie.

• Basurde talde batek erraz suntsi dezake artosoro bat, untxien gainpopulazio batek erraztasun berarekin amai dezake mahastiekin, edo orkatzen gehiegizko kopuruak murriztu dezake behiak elikatzen diren bazka.

Gizakiaz gain beste harraparirik ez duten animaliek kalte ikaragarriak egin ditzakete haien ehiza debekatua izatean. Otsoa da horren adibide. Otsoarentzat erosoagoa izango da ardi bati erasotzea basurde edo orkatz bati baino, hauek bizia jokoan jarriko baitute defendatzeko. Gainera, otso batek ez du soilik jateko hiltzen, horregatik ukuilu batean sartzean agian bertako bizitza guztia akaba dezake, tragedia handia izango litzatekeena.

Ehiza animaliarekiko ezagutza eta errespetuaren ariketa da

Era berean, animalista batek ehiztari bat animaliak gorrotatzeaz akusa dezake, baina aurreiritzia da ehiztari guztiek animaliak gorrotatzen dituztela pentsatzea. Kontrakoa da. Ehiztariek ehizako txakurrekin garatzen duten lotura afektiboa edo baso espezie batzuekiko senti dezaketen mirespena hor dago.

Animaliak maitatzeak esan nahi du, halaber, hauek emateko gai direna modu justu eta jasangarrian aprobetxatzea. Ehiztari on bat izateko, beharrezkoa da ehizatu nahi dituen espeziekiko errespetua eta ezagutza sakontzea.

Mendian orduak eta orduak emateak ehiza eremu baten atzean dagoen edertasuna inoiz baino gehiago baloratzen laguntzen du. Era berean, ehiztari batek esku har dezake putzuak eta urmaelak sortuz, lehortean animaliek edan dezaten. Era berean, espezie batzuentzako janaria indartzea. Batzuetan, ez da animaliak erakartzeko helburuarekin ere, fauna laguntzeko eta eskaintzen duenaren zati bat itzultzeko baizik.

Ehiza ez da joko soil bat ehiztari arduratsu batentzat, naturan benetan garrantzitsuak diren gauzei buruz irakasten dien bizimodu bat da.